//SPREAD LOVE, NOT VIRUSES//

12 jaar geleden legde ik m'n hart op een plateau en duwde het z'n handen in. Een hart gevuld met liefde maar ook met rauwe kwetsuren. "Bezint eer ge begint", lachte ik nog maar z'n lippen plakten al tegen de mijne aan. Beide straalbezopen van pure amore.

Doorheen de jaren trachtte hij met Disney-pleisters wonden te verzachten en mij via de trap van m'n persoonlijke donkere kelder opnieuw naar boven te duwen. Niet geforceerd maar stappeke voor stappeke. En zo leerde hij me ook stil te staan bij de schoonheid van het gelijkvloerse, vooraleer verdieping 463 te bestormen. En zo liet ik hem kennismaken met mijn eerder kwetsbare kant, naast alle plezier en vertier. En tegelijkertijd schonken we elkaar een ontzettend geapprecieerd liefdescadeau: dat we gewoonweg onszelf kúnnen en mógen zijn bij elkaar, met een onmisbaar gelijkheidsteken tussen liefde en vertrouwen.

Dat hij kan zijn wie hij is, dat ik kan zijn wie ik ben. Dat we kibbelen & gibberen, filosoferen & broodjes smeren, dat perfectie niet bestaat en dat dat ook niet nodig is, dat onze straalbezopen verliefdheid evolueerde naar een straalbezopen houden van. Zowel tijdens de meest kleurrijke als tijdens eerder donkere dagen: JA, JA & nog eens JA ❤